زیاد اهل قلم فرسائی نیستم. جملات کوتاهی که طنز تلخ داشته باشند مرا محسور می کنند، عاشق پارادوکس کلماتم... اعتقاد دارم شاید مردم علاقه ایی به آنچه بر سرم آمده و می آید نداشته باشند. لزومی هم به گفتن خاطرات شخصی و احوالات جامعه نمی بینم، چون اولی شاید به دیگران ربطی نداشته باشد و دومی را هم دیگران می بینند و وقتی حرف به عمل نرسد چه سود؟ بگذریم، در این ماه دو اتفاق مهم پیش رو داریم، دو واقعه ی تاریخی ! که بر خود دیدم چند خطی برایش بنگارم ...
واقعه اول - چهاردهم فوریه ...
دومین واقعه- سی اُمین سالگرد شکوهمند انقلاب اسلامی
سی سال پیش پدران و مادران ما انقلاب کردند و حالا انقلاب شاکی شده و دارد ما را می... ( بدون شرح )
پ.ن اول و آخر : از سانسور بجا و بیجا شرمنده ... بعد گذر زمان خوشم نیومد ازش !